ὑπαπαντή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὑπαπαντή	αἱ	ὑπαπανταί
γενική	τῆς	ὑπαπαντῆς	τῶν	ὑπαπαντῶν
δοτική	τῇ	ὑπαπαντῇ	ταῖς	ὑπαπανταῖς
αιτιατική	τὴν	ὑπαπαντήν	τὰς	ὑπαπαντᾱ́ς
κλητική ὦ!		ὑπαπαντή		ὑπαπανταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὑπαπαντᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ὑπαπανταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑπαπαντή < ὑπαπαντάω < ὑπό + ἀπαντάω

Ουσιαστικό

ὑπαπαντή

1. ((ελληνιστική κοινή)) προϋπάντηση
2. (μεσαιωνική ελληνική) Υπαπαντή

Συνώνυμα

• ὑπαπάντη
• ὑπάντησις