ὑπέρπυρον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ὑπέρπυρον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου ὑπέρπυρος (αρχαία ελληνική , διάπυρος, πυρακτωμένος) < ὑπέρ- + γενική πυρός (πῦρ). Έλαβε το όνομα αυτό λόγω του χρώματος του.

Ουσιαστικό

ὑπέρπυρον ουδέτερο

• (νόμισμα) χρυσό νόμισμα του Βυζαντίου με ποικίλη αξία ανάλογα με την εποχή, το υπέρπυρο

Άλλες μορφές

• πέρπυρο
• πέρπυρον
• ὑπέρπυρο

Κλιτικοί τύποι

• ὑπέρπυρα (πληθυντικός)
• ὑπερπύρου (γενική ενικού)
• ὑπερπύρων (γενική πληθυντικού)

Δείτε επίσης

• βυζάντιν, πεζάντιν
• νόμισμα (ως συνώνυμο του υπέρπυρου)
• ὁλοκοτίνιν

• Hyperpyron στην αγγλική Βικιπαίδεια

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ὑπέρπυρον

1. (αρσενικό) αιτιατική ενικού του ὑπέρπυρος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του ὑπέρπυρος