ὑπέρπυρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ὑπέρπυρος	τὸ ὑπέρπυρον	οἱ, αἱ ὑπέρπυροι	τὰ ὑπέρπυρα
Γενική	τοῦ, τῆς ὑπερπύρου	τοῦ ὑπερπύρου	τῶν ὑπερπύρων	τῶν ὑπερπύρων
Δοτική	τῷ, τῇ ὑπερπύρῳ	τῷ ὑπερπύρῳ	τοῖς, ταῖς ὑπερπύροις	τοῖς ὑπερπύροις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ὑπέρπυρον	τὸ ὑπέρπυρον	τοὺς, τὰς ὑπερπύρους	τὰ ὑπέρπυρα
Κλητική	ὑπέρπυρε	ὑπέρπυρον	ὑπέρπυροι	ὑπέρπυρα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ὑπερπύρω
Γενική-Δοτική			ὑπερπύροιν

Ετυμολογία

ὑπέρπυρος < ὑπέρ- + γενική ενικού πυρός (πῦρ)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: ὑπέρπυρον

Επίθετο

ὑπέρπυρος, -ος, -ον

1. που έχει έντονη πύρινη όψη, διάπυρος
2. ο τοποθετημένος σε φωτιά, πυρακτωμένος

Πηγές

• «ὑπέρπυρος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.