Ἱστιαιῶτις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Ἱστιαιῶτις	αἱ	Ἱστιαιώτιδες
γενική	τῆς	Ἱστιαιώτιδος	τῶν	Ἱστιαιωτίδων
δοτική	τῇ	Ἱστιαιώτιδῐ	ταῖς	Ἱστιαιώτισῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Ἱστιαιῶτιν	τὰς	Ἱστιαιώτιδᾰς
κλητική ὦ!		Ἱστιαιῶτι		Ἱστιαιώτιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἱστιαιώτιδε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἱστιαιωτίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἱστιαιῶτις < Ἱστίαια + -ῶτις

Κύριο όνομα

Ἱστιαιῶτις θηλυκό

• (ιστορία) άλλη μορφή του Ἑστιαιῶτις