ἐπιμυλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἐπιμῠλίδ-
ονομαστική	ἡ	ἐπιμυλίς	αἱ	ἐπιμυλίδες
γενική	τῆς	ἐπιμυλίδος	τῶν	ἐπιμυλίδων
δοτική	τῇ	ἐπιμυλίδῐ	ταῖς	ἐπιμυλίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐπιμυλίδᾰ	τὰς	ἐπιμυλίδᾰς
κλητική ὦ!		ἐπιμυλίς*		ἐπιμυλίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιμυλίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιμυλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπιμυλίς < ἐπι- + μύλη + -ίς

Ουσιαστικό

ἐπιμυλίς, -ίδος θηλυκό

• (ανατομία) επιγονατίδα

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, (Vectiarius), κεφ. 1, @scaife.perseus

  ἄλλην δὲ ἄνωθεν ἔχουσιν ἐπίφυσιν, ἐν ᾗ τὸ τοῦ μηροῦ ἄρθρον κινέεται, ἁπλόον καὶ εὐσταλὲς ὡς ἐπὶ μήκει· εἶδος κονδυλῶδες, ἔχον ἐπιμυλίδα· αὐτὸς δ ἔγκυρτος ἔξω καὶ ἔμπροσθεν·

Συνώνυμα

• ἐπιγονατίς

Πηγές

• ἐπιμυλίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.