Ἀλαλκομενεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀλαλκομενεύς	οἱ	Ἀλαλκομενεῖς
γενική	τοῦ	Ἀλαλκομενέως	τῶν	Ἀλαλκομενέων
δοτική	τῷ	Ἀλαλκομενεῖ	τοῖς	Ἀλαλκομενεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἀλαλκομενέᾱ	τοὺς	Ἀλαλκομενέᾱς
κλητική ὦ!		Ἀλαλκομενεῦ		Ἀλαλκομενεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀλαλκομενεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀλαλκομενέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀλαλκομενεύς < → λείπει η ετυμολογία

Κύριο όνομα

Ἀλαλκομενεύς αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) ανδρικό όνομα

Συγγενικά

• Ἀλαλκομεναί

Πηγές

• Ἀλαλκομενεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.