ἁρπίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἁρπίς	αἱ	ἁρπίδες
γενική	τῆς	ἁρπῖδος	τῶν	ἁρπίδων
δοτική	τῇ	ἁρπῖδῐ	ταῖς	ἁρπίδεσσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἁρπῖδᾰ	τὰς	ἁρπίδᾰς
κλητική ὦ!		ἁρπίς*		ἁρπίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁρπίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἁρπίδοιν
Εξαίρεση: Ιδιόκλιτο με μακρό γιώτα στη γενική ενικού, με βραχύ στον πληθυντικό. Δοτική πληθυντικού -ίδεσσιν αντί του -ίσι(ν). * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἁρπίς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἁρπίς, -ῖδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (υπόδηση) συνώνυμο του κρηπίς

Πηγές

• ἁρπίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.