ἀφωνία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀφωνίᾱ	αἱ	ἀφωνίαι
γενική	τῆς	ἀφωνίᾱς	τῶν	ἀφωνιῶν
δοτική	τῇ	ἀφωνίᾳ	ταῖς	ἀφωνίαις
αιτιατική	τὴν	ἀφωνίᾱν	τὰς	ἀφωνίᾱς
κλητική ὦ!		ἀφωνίᾱ		ἀφωνίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀφωνίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀφωνίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀφωνία < ἄφωνος + -ία

Ουσιαστικό

ἀφωνία θηλυκό

1. αφωνία, αλαλία
2. (ελληνιστική κοινή) κακή προφορά

Πηγές

• ἀφωνία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.