ψιλούμαι

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ψιλούμαι < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ψιλοῦμαι, συνηρημένος τύπος του ψιλόομαι, ενεργητική φωνή ψιλόω (απογυμνώνω)

Ρήμα

ψιλούμαι

• (αρχαιοπρεπές) παθητική φωνή του ρήματος ψιλώνω
  1. (γραμματική) παίρνω το πνεύμα της ψιλής ή προφέρομαι ελαφρά, χωρίς δασεία προφορά

     ⮡  υπάρχει λέξη ὤρα που ψιλούται και ὥρα που δασύνεται

     ≠ αντώνυμα: δασύνομαι

  2. (παρωχημένο) αποψιλώνομαι, απογυμνώνομαι

Σημειώσεις

• το γ΄ πρόσωπο εν χρήσει: ψιλούται (ψιλοῦται),
• παρατατικός εψιλούτο (ἐψιλοῦτο) ή ψιλούνταν
• οι υπόλοιποι τύποι περιφραστικά με το «παίρνω ψιλή»

Συγγενικά

• ψιλούμενος

Δείτε επίσης

• δασύνω
• ψιλή

Μεταφράσεις

    ψιλούμαι

→ δείτε τη λέξη ψιλώνω

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .