χελώνη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	χελώνη	αἱ	χελῶναι
γενική	τῆς	χελώνης	τῶν	χελωνῶν
δοτική	τῇ	χελώνῃ	ταῖς	χελώναις
αιτιατική	τὴν	χελώνην	τὰς	χελώνᾱς
κλητική ὦ!		χελώνη		χελῶναι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χελώνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		χελώναιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χελώνη < συγγενής με το χέλυς, αιολικός τύπος : χελύνα, με το χέλειον + -ώνη

Ουσιαστικό

χελώνη θηλυκό

1. (ζωολογία) η χελώνα

   ⮡  χελώνη χερσαία, χελώνη θαλασσία

2. το όστρακο της χελώνας
3. (μουσικό όργανο) η λύρα (επειδή πρωτοκατασκευάστηκε με όστρακο χελώνας)

Ασημένια δραχμή της Αίγινας, περίπου 404-340 πκε με χερσαία χελώνη στον εμπροσθότυπο. Οπισθότυπος: ΑΙΤ (ΑΙΓ[ΙΝΑΤΟΝ], των Αιγινητών) και δελφίνι.

1. (νόμισμα) νόμισμα της Αίγινας με χελώνα στον εμπροσθότυπο
2. (ελληνιστική σημασία) η δημιουργία σκέπης με ασπίδες (επειδή ήταν κυρτές), για την προστασία από τη βροχή ή τα εχθρικά βέλη-ακόντια-πέτρες σε επίθεση

Δείτε επίσης

• χέλυς

Πηγές

• χελώνη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χελώνη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.