υποκορισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	υποκορισμός	οι	υποκορισμοί
γενική	του	υποκορισμού	των	υποκορισμών
αιτιατική	τον	υποκορισμό	τους	υποκορισμούς
κλητική		υποκορισμέ		υποκορισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υποκορισμός < αρχαία ελληνική ὑποκορισμός

Ουσιαστικό

υποκορισμός αρσενικό

• (γλωσσολογία) λειτουργία της γλώσσας, λεξικολογική και μορφολογική, με την οποία εκφράζεται σμίκρυνση της σημασίας μιας λέξης πραγματική ή συναισθηματική

Συγγενικά

• υποκοριστικό
• υποκοριστικός

Μεταφράσεις

    υποκορισμός