τρύγησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τρύγησῐς	αἱ	τρυγήσεις
γενική	τῆς	τρυγήσεως	τῶν	τρυγήσεων
δοτική	τῇ	τρυγήσει	ταῖς	τρυγήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τρύγησῐν	τὰς	τρυγήσεις
κλητική ὦ!		τρύγησῐ		τρυγήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τρυγήσει
γεν-δοτ	τοῖν		τρυγησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τρύγησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τρυγάω / τρυγῶ, τρυγη- + -σις (-ησις)

Ουσιαστικό

τρύγησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• τρύγηση

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη τρύξ

Πηγές

• τρύγησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.