τορεύς

Νέα ελληνικά (el)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	τορεύς	οἱ	τορεῖς
γενική	τοῦ	τορέως	τῶν	τορέων
δοτική	τῷ	τορεῖ	τοῖς	τορεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	τορέᾱ	τοὺς	τορέᾱς
κλητική ὦ!		τορεῦ		τορεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τορεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		τορέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τορεύς < → δείτε τη λέξη τείρω → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

τορεύς, -έως αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) αυτός ή κάτι που διατρυπάει

Πηγές

• τορεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τορεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.