τεῦτλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τεῦτλον	τὰ	τεῦτλᾰ
γενική	τοῦ	τεύτλου	τῶν	τεύτλων
δοτική	τῷ	τεύτλῳ	τοῖς	τεύτλοις
αιτιατική	τὸ	τεῦτλον	τὰ	τεῦτλᾰ
κλητική ὦ!		τεῦτλον		τεῦτλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τεύτλω
γεν-δοτ	τοῖν		τεύτλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τεῦτλον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

τεῦτλον ουδέτερο

• (λαχανικό) τεύτλο

Άλλες μορφές

• ιωνικός, αττικός τύπος  σεῦτλον, σεῦτλος (ουδέτερο)

Συγγενικά

• τευτλίον
• τευτλίς
• τευτλόεις
• τευτλόρριζον
• τευτλοφακῆ

Πηγές

• τεῦτλον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τεῦτλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.