ταξιθέτις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ταξιθέτις	αἱ	ταξιθέτιδες
γενική	τῆς	ταξιθέτιδος	τῶν	ταξιθετίδων
δοτική	τῇ	ταξιθέτιδι	ταῖς	ταξιθέτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	ταξιθέτιν	τὰς	ταξιθέτιδας
κλητική ὦ!		ταξιθέτι		ταξιθέτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταξιθέτις < ταξιθέτ(ης) + κατάληξη θηλκού -ις

Ουσιαστικό

ταξιθέτις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η ταξιθέτρια

Πηγές

• ταξιθέτης (θηλ. ταξιθέτις-ιδος) - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .