σχάσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σχάσῐς	αἱ	σχάσεις
γενική	τῆς	σχάσεως	τῶν	σχάσεων
δοτική	τῇ	σχάσει	ταῖς	σχάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σχάσῐν	τὰς	σχάσεις
κλητική ὦ!		σχάσῐ		σχάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σχάσει
γεν-δοτ	τοῖν		σχασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σχάσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σχά(ζω) + -σις

Ουσιαστικό

σχάσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• σχάση

Σύνθετα

• ἀπόσχασις
• κατάσχασις

Πηγές

• σχάσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.