συνωμότις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συνωμότις	αἱ	συνωμότιδες
γενική	τῆς	συνωμότιδος	τῶν	συνωμοτίδων
δοτική	τῇ	συνωμότιδι	ταῖς	συνωμότισι(ν)
αιτιατική	τὴν	συνωμότιν	τὰς	συνωμότιδᾰς
κλητική ὦ!		συνωμότι		συνωμότιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

συνωμότις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) θηλυκό του συνωμότης: η συνωμότισσα

Πηγές

• συνωμότης (κ.νεώτ. θηλ. συνωμότις-ιδος) - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .