συνοχεύς

Νέα ελληνικά (el)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	συνοχεύς	οἱ	συνοχεῖς
γενική	τοῦ	συνοχέως	τῶν	συνοχέων
δοτική	τῷ	συνοχεῖ	τοῖς	συνοχεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	συνοχέᾱ	τοὺς	συνοχέᾱς
κλητική ὦ!		συνοχεῦ		συνοχεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνοχεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		συνοχέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνοχεύς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

συνοχεύς αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• συνοχεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.