στηλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στηλίς	αἱ	στηλῖδες & στηλίδες
γενική	τῆς	στηλῖδος & στηλίδος	τῶν	στηλίδων
δοτική	τῇ	στηλῖδῐ & στηλίδῐ	ταῖς	στηλῖσῐ(ν) & στηλίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στηλῖδᾰ & στηλίδᾰ	τὰς	στηλῖδᾰς & στηλίδᾰς
κλητική ὦ!		στηλίς*		στηλῖδες & στηλίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στηλῖδε & στηλίδε
γεν-δοτ	τοῖν		στηλίδοιν
Εξαίρεση: και με μακρό και με βραχύ γιώτα στο θέμα. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «καρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στηλίς < στήλ(η) + υποκοριστικό επίθημα -ίς

Ουσιαστικό

στηλίς, -ῖδος / (-ίδος) θηλυκό

• υποκοριστικό του στήλη

Συγγενικά

• στηλίτης

→ και δείτε τη λέξη στήλη

Πηγές

• στηλίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στηλίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.