σιπύα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	σῐπῠᾱ-
ονομαστική	ἡ	σιπύᾱ	αἱ	σιπύαι
γενική	τῆς	σιπύᾱς	τῶν	σιπυῶν
δοτική	τῇ	σιπύᾳ	ταῖς	σιπύαις
αιτιατική	τὴν	σιπύᾱν	τὰς	σιπύᾱς
κλητική ὦ!		σιπύᾱ		σιπύαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σιπύᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		σιπύαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σιπύα < σιπύη

Ουσιαστικό

σιπύα θηλυκό

• άλλη μορφή του σιπύη

Πηγές

• σιπύη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σιπύα, σιπύη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.