σίελον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σίελον	τὰ	σίελᾰ
γενική	τοῦ	σιέλου	τῶν	σιέλων
δοτική	τῷ	σιέλῳ	τοῖς	σιέλοις
αιτιατική	τὸ	σίελον	τὰ	σίελᾰ
κλητική ὦ!		σίελον		σίελᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σιέλω
γεν-δοτ	τοῖν		σιέλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σίελον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σίελον ουδέτερο

1. σάλιο
2. μύξα

Άλλες μορφές

• σίαλον