πτυάριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πτυάριον	τὰ	πτυάριᾰ
γενική	τοῦ	πτυαρίου	τῶν	πτυαρίων
δοτική	τῷ	πτυαρίῳ	τοῖς	πτυαρίοις
αιτιατική	τὸ	πτυάριον	τὰ	πτυάριᾰ
κλητική ὦ!		πτυάριον		πτυάριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πτυαρίω
γεν-δοτ	τοῖν		πτυαρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πτυάριον (ελληνιστική κοινή)< υποκοριστικό του πτύον

Ουσιαστικό

πτυάριον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• (εργαλείο) μικρό φτυάρι

Πηγές

• πτυάριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.