πρόσρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πρόσρησῐς	αἱ	προσρήσεις
γενική	τῆς	προσρήσεως	τῶν	προσρήσεων
δοτική	τῇ	προσρήσει	ταῖς	προσρήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόσρησῐν	τὰς	προσρήσεις
κλητική ὦ!		πρόσρησῐ		προσρήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσρήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσρησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσρησις < → λείπει η ετυμολογία

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πρόσρηση

Ουσιαστικό

πρόσρησις, -εως θηλυκό

• προσαγόρευση, [[προσφώνηση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• πρόσρησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόσρησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.