πρόσκτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πρόσκτησῐς	αἱ	προσκτήσεις
γενική	τῆς	προσκτήσεως	τῶν	προσκτήσεων
δοτική	τῇ	προσκτήσει	ταῖς	προσκτήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόσκτησῐν	τὰς	προσκτήσεις
κλητική ὦ!		πρόσκτησῐ		προσκτήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσκτήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσκτησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσκτησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πρόσκτησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• πρόσκτηση (όπως περιουσιακού στοιχείου)

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• πρόσκτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.