πρόσθεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πρόσθεσῐς	αἱ	προσθέσεις
γενική	τῆς	προσθέσεως	τῶν	προσθέσεων
δοτική	τῇ	προσθέσει	ταῖς	προσθέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόσθεσῐν	τὰς	προσθέσεις
κλητική ὦ!		πρόσθεσῐ		προσθέσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσθέσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσθεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσθεσις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πρόσθεσις, -εως θηλυκό

1. → ζητούμενο λήμμα
2. η πρόσθεση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• πρόσθεσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόσθεσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.