προχειρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προχειρότης	αἱ	προχειρότητες
γενική	τῆς	προχειρότητος	τῶν	προχειροτήτων
δοτική	τῇ	προχειρότητῐ	ταῖς	προχειρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προχειρότητᾰ	τὰς	προχειρότητᾰς
κλητική ὦ!		προχειρότης		προχειρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προχειρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		προχειροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προχειρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πρόχειρο(ς) + -της

Ουσιαστικό

προχειρότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. προθυμία
2. προχειρότητα, ατέλεια εργασίας

Πηγές

• προχειρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.