προδότις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προδότις	αἱ	προδότιδες
γενική	τῆς	προδότιδος	τῶν	προδοτίδων
δοτική	τῇ	προδότιδι	ταῖς	προδότισι(ν)
αιτιατική	τὴν	προδότιν	τὰς	προδότιδας
κλητική ὦ!		προδότι		προδότιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

προδότις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) θηλυκό του προδότης: η προδότρια

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .