περίλυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	περίλυσῐς	αἱ	περιλύσεις
γενική	τῆς	περιλύσεως	τῶν	περιλύσεων
δοτική	τῇ	περιλύσει	ταῖς	περιλύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	περίλυσῐν	τὰς	περιλύσεις
κλητική ὦ!		περίλυσῐ		περιλύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		περιλύσει
γεν-δοτ	τοῖν		περιλυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

περίλυσις < περιλύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

περίλυσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) κατάργηση, διάλυση

Πηγές

• περίλυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.