μυρμηκίασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μυρμηκίασῐς	αἱ	μυρμηκιάσεις
γενική	τῆς	μυρμηκιάσεως	τῶν	μυρμηκιάσεων
δοτική	τῇ	μυρμηκιάσει	ταῖς	μυρμηκιάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μυρμηκίασῐν	τὰς	μυρμηκιάσεις
κλητική ὦ!		μυρμηκίασῐ		μυρμηκιάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μυρμηκιάσει
γεν-δοτ	τοῖν		μυρμηκιασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μυρμηκίασις < μυρμηκιάω + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε μυρμηκ- + -ίασις < αρχαία ελληνική μύρμηξ

Ουσιαστικό

μυρμηκίασις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (ιατρική)

Πηγές

• μυρμηκίασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.