μοιχαλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μοιχαλίς	αἱ	μοιχαλίδες
γενική	τῆς	μοιχαλίδος	τῶν	μοιχαλίδων
δοτική	τῇ	μοιχαλίδῐ	ταῖς	μοιχαλίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μοιχαλίδᾰ	τὰς	μοιχαλίδᾰς
κλητική ὦ!		μοιχαλίς*		μοιχαλίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μοιχαλίδε
γεν-δοτ	τοῖν		μοιχαλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μοιχαλίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μοιχ(ός) + -αλίς

Ουσιαστικό

μοιχαλίς θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η μοιχαλίδα

Πηγές

• μοιχαλίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.