μιαρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μιαρότης	αἱ	μιαρότητες
γενική	τῆς	μιαρότητος	τῶν	μιαροτήτων
δοτική	τῇ	μιαρότητῐ	ταῖς	μιαρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μιαρότητᾰ	τὰς	μιαρότητᾰς
κλητική ὦ!		μιαρότης		μιαρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μιαρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		μιαροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μιαρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μιαρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

μιαρότης, -ητος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η μιαρότητα

Πηγές

• μιαρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.