μεσοκνήμιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μεσοκνήμιον	τὰ	μεσοκνήμιᾰ
γενική	τοῦ	μεσοκνημίου	τῶν	μεσοκνημίων
δοτική	τῷ	μεσοκνημίῳ	τοῖς	μεσοκνημίοις
αιτιατική	τὸ	μεσοκνήμιον	τὰ	μεσοκνήμιᾰ
κλητική ὦ!		μεσοκνήμιον		μεσοκνήμιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μεσοκνημίω
γεν-δοτ	τοῖν		μεσοκνημίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεσοκνήμιον < μεσο- + κνημίον, υποκοριστικό του κνήμη

Ουσιαστικό

μεσοκνήμιον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• (ανατομία) το μεσοκνήμιο

Πηγές

• μεσοκνήμιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.