κροῦσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κροῦσῐς	αἱ	κρούσεις
γενική	τῆς	κρούσεως	τῶν	κρούσεων
δοτική	τῇ	κρούσει	ταῖς	κρούσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κροῦσῐν	τὰς	κρούσεις
κλητική ὦ!		κροῦσῐ		κρούσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κρούσει
γεν-δοτ	τοῖν		κρουσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κροῦσις < κρού(ω) + -σις

Ουσιαστικό

κροῦσις, -εως θηλυκό

• η κρούση, το χτύπημα

Πηγές

• κροῦσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.