κοσμιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κοσμιότης	αἱ	κοσμιότητες
γενική	τῆς	κοσμιότητος	τῶν	κοσμιοτήτων
δοτική	τῇ	κοσμιότητῐ	ταῖς	κοσμιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κοσμιότητᾰ	τὰς	κοσμιότητᾰς
κλητική ὦ!		κοσμιότης		κοσμιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κοσμιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		κοσμιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοσμιότης < κόσμιο(ς) + -της

Ουσιαστικό

κοσμιότης, -τητος θηλυκό

• κοσμιότητα, ευπρέπεια

Πηγές

• κοσμιότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κοσμιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.