καινουργία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	καινουργίᾱ	αἱ	καινουργίαι
γενική	τῆς	καινουργίᾱς	τῶν	καινουργιῶν
δοτική	τῇ	καινουργίᾳ	ταῖς	καινουργίαις
αιτιατική	τὴν	καινουργίᾱν	τὰς	καινουργίᾱς
κλητική ὦ!		καινουργίᾱ		καινουργίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καινουργίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		καινουργίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καινουργία < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

καινουργία

• μεταβολή, αλλαγή, νεωτερισμός

Πηγές

• καινουργία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καινουργία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.