ιεράρχηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ιεράρχηση	οι	ιεραρχήσεις
γενική	της	ιεράρχησης*	των	ιεραρχήσεων
αιτιατική	την	ιεράρχηση	τις	ιεραρχήσεις
κλητική		ιεράρχηση		ιεραρχήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ιεραρχήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ιεράρχηση < ιεραρχώ

Ουσιαστικό

ιεράρχηση θηλυκό

• το να ιεραρχεί κανείς τα πράγματα, το να βάζει σε μια συγκεκριμένη αξιολογική σειρά ένα σύνολο στοιχείων ώστε να δοθεί προτεραιότητα στο πιο επείγον ή το πιο σημαντικό

Μεταφράσεις

    ιεράρχηση