θεμελίωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θεμελίωσῐς	αἱ	θεμελιώσεις
γενική	τῆς	θεμελιώσεως	τῶν	θεμελιώσεων
δοτική	τῇ	θεμελιώσει	ταῖς	θεμελιώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	θεμελίωσῐν	τὰς	θεμελιώσεις
κλητική ὦ!		θεμελίωσῐ		θεμελιώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θεμελιώσει
γεν-δοτ	τοῖν		θεμελιωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεμελίωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική θεμελι(όω) / (ῶ) + -σις

Ουσιαστικό

θεμελίωσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) θεμελίωση

Πηγές

• θεμελίωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.