εἰκός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Άλλες μορφές

• ἐοικός
• ιωνικός τύπος : οἰκός

Ετυμολογία 1

εἰκός: ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο της μετοχής εἰκώς του ἔοικα

Ουσιαστικό

εἰκός, -ότος

1. σε απρόσωπες εκφράσεις: εἰκός ἐστι: φαίνεται

   ≈ συνώνυμα: απρόσωπο ἔοικε

   ⮡  ὡς εἰκός (όπως φαίνεται)

   ⮡  ὡς τὸ εἰκός ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Φαίδων, 67a , ⌘ Πλάτων, Πολιτεία, 3, 407d

   ⮡  οἷον εἰκός ⌘ Πλάτων, Πολιτεία, 3, 406c

   ⮡  καθάπερ εἰκός ⌘ Πλάτων, Τίμαιος, 24d

2. το πιθανό, η πιθανότητα

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 1

   ⮡  ἐκ τοῦ εἰκότος 4, 17

   ⮡  κατὰ τὸ εἰκός (κατά πάσα πιθανότητα) 1, 121

   ⮡  τὸ οὐκ εἰκός (απίθανο) 2, 89

   ⮡  τῷ εἰκότι 6, 18

Εκφράσεις

• ἀδύνατα εἰκότα
• καὶ τὰ ἐοικότα
• πληθυντικός: εἰκότα / ἐοικότα / οἰκότα

Ετυμολογία 2

εἰκός: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος μετοχής

εἰκός

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του εἰκώς

Πηγές

• εἰκός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εἰκός, ἔοικα, *εἴκω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.