διαμύδησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διαμύδησῐς	αἱ	διαμυδήσεις
γενική	τῆς	διαμυδήσεως	τῶν	διαμυδήσεων
δοτική	τῇ	διαμυδήσει	ταῖς	διαμυδήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διαμύδησῐν	τὰς	διαμυδήσεις
κλητική ὦ!		διαμύδησῐ		διαμυδήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαμυδήσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαμυδησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαμύδησις (ελληνιστική κοινή) < διαμυδάω

Ουσιαστικό

διαμύδησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (ιατρική, σπάνιο, για οστό ή ιστό) σάπισμα

Πηγές

• διαμύδησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.