διάκεντρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάκεντρος	οι	διάκεντροι (διάκεντρες)
γενική	της	διακέντρου	των	διακέντρων
αιτιατική	τη	διάκεντρο	τις	διακέντρους (διάκεντρες)
κλητική		διάκεντρε (διάκεντρο)		διάκεντροι (διάκεντρες)
Κατηγορία όπως «διάμετρος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάκεντρος < διά + κέντρο

Ουσιαστικό

διάκεντρος θηλυκό

• (γεωμετρία) το ευθύγραμμο τμήμα που έχει για άκρα του τα κέντρα δύο κύκλων ή δύο σφαιρών

Μεταφράσεις

    διάκεντρος