διάθρυψις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάθρυψῐς	αἱ	διαθρύψεις
γενική	τῆς	διαθρύψεως	τῶν	διαθρύψεων
δοτική	τῇ	διαθρύψει	ταῖς	διαθρύψεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάθρυψῐν	τὰς	διαθρύψεις
κλητική ὦ!		διάθρυψῐ		διαθρύψεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαθρύψει
γεν-δοτ	τοῖν		διαθρυψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάθρυψις < διαθρύπτω + -σις

Ουσιαστικό

διάθρυψις θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. κατακερματισμός
2. απαλότητα
3. στοργή

Πηγές

• διάθρυψις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.