αὐταρχία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	αὐταρχίᾱ	αἱ	αὐταρχίαι
γενική	τῆς	αὐταρχίᾱς	τῶν	αὐταρχιῶν
δοτική	τῇ	αὐταρχίᾳ	ταῖς	αὐταρχίαις
αιτιατική	τὴν	αὐταρχίᾱν	τὰς	αὐταρχίᾱς
κλητική ὦ!		αὐταρχίᾱ		αὐταρχίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αὐταρχίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		αὐταρχίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αὐταρχία < αὔταρχος + -ία

Ουσιαστικό

αὐταρχία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η απόλυτη εξουσία