αναχώνευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αναχώνευση	οι	αναχωνεύσεις
γενική	της	αναχώνευσης*	των	αναχωνεύσεων
αιτιατική	την	αναχώνευση	τις	αναχωνεύσεις
κλητική		αναχώνευση		αναχωνεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αναχωνεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αναχώνευση < αρχαία ελληνική ἀναχώνευσις

Ουσιαστικό

αναχώνευση θηλυκό

• η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του αναχωνεύω

Μεταφράσεις

    αναχώνευση