Εὐκολῖνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Εὐκολῖνος	οἱ	Εὐκολῖνοι
γενική	τοῦ	Εὐκολίνου	τῶν	Εὐκολίνων
δοτική	τῷ	Εὐκολίνῳ	τοῖς	Εὐκολίνοις
αιτιατική	τὸν	Εὐκολῖνον	τοὺς	Εὐκολίνους
κλητική ὦ!		Εὐκολῖνε		Εὐκολῖνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Εὐκολίνω
γεν-δοτ	τοῖν		Εὐκολίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Εὐκολῖνος όνομα 3ου αιώνα πκε < εὖ + → λείπει η ετυμολογία + -ῖνος

Κύριο όνομα

Εὐκολῖνος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• ανδρικό όνομα (θηλυκό Εὐκολίνη)

Άλλες μορφές

• Εὐκολίνιος

Πηγές

• Εὐκολῖνος - ΘΕΤΙΜΑ, Αρχαίες Ελληνικές Διάλεκτοι - Λεξικό κυρίων ονομάτων στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• P. M. Fraser and E. Matthews 2000 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. III.B: Central Greece: From the Megarid to Thessaly, Oxford: Oxford University Press
• P. M. Fraser, E. Matthews and R. W. V. Catling 2005 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. IV: Macedonia. Thrace, Northern Shores of the Black Sea, Oxford: Oxford University Press