ᾠοτοκία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ᾠοτοκίᾱ	αἱ	ᾠοτοκίαι
γενική	τῆς	ᾠοτοκίᾱς	τῶν	ᾠοτοκιῶν
δοτική	τῇ	ᾠοτοκίᾳ	ταῖς	ᾠοτοκίαις
αιτιατική	τὴν	ᾠοτοκίᾱν	τὰς	ᾠοτοκίᾱς
κλητική ὦ!		ᾠοτοκίᾱ		ᾠοτοκίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ᾠοτοκίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ᾠοτοκίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ᾠοτοκία < ᾠοτοκέω-ᾠοτοκῶ

Ουσιαστικό

ᾠοτοκία θηλυκό

• η γέννηση ωών, δηλαδή αβγών (και σε αντιδιαστολή προς το ζωοτοκία)

Συγγενικά

• ᾠοτόκος
• ᾠοτοκεύς
• ᾠοτοκέω