ἰθύνω

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἰθύνω < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἰθύνω [ῑ, ῡ]

1. ισιώνω

   ≈ συνώνυμα: ἐξιθύνω

2. οδηγώ σε ευθεία γραμμή
3. κατευθύνω, καθοδηγώ

   ≈ συνώνυμα: ἐπιθύνω, ἐπευθύνω

4. διευθύνω, κυβερνώ
5. (για δίκες, για δικαστή) επανορθώνω άδικες κρίσεις
   1. (παθητικό) τιμωρούμαι

Συγγενικά

• ἴθυνα (θηλυκό)
• ἰθυντήρ
• ἰθυντήριος
• ἰθυντής
• ἰθύνων
• και → δείτε τη λέξη ἰθύς ("ευθύς")

Σύνθετα

• ἀπιθύνω
• διιθύνω
• ἐξιθύνω
• ἐνιθύνω
• ἐπιθύνω
• κατιθύνω

Πηγές

• ἰθύνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἰθύνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.