ἕκτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἕκτωρ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἕκτωρ, -ορος αρσενικό ή θηλυκό

1. που κρατά, συγκρατεί σταθερά, ισχυρά

   ※  4ος/3ος↑ αιώνας Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς, Ἀλεξάνδρα, 100, @scaife.perseus

   πεύκης ὀδόντας, ἕκτορας πλημμυρίδος,

   ΣτΕ: ἕκτορες πλημμυρίδος= που συγκρατούν τα κύματα, κυματοθραύστες.

2. (ως επιθετικός προσδιορισμός του Δία) που συγκρατεί σταθερά, ισχυρά
3. είδος άγκυρας

   ※  2ος↓ αιώνας ⌘ Λουκιανός, 46, 15 Λεξιφάνης @wikisource

   ἀλλὰ σὺ τὸ ὅμοιον εἰργάσω με ὥσπερ εἴ τις ὁλκάδα τριάρμενον ἐν οὐρίῳ πλέουσαν, ἐμπεπνευματωμένου τοῦ ἀκατίου, εὐφοροῦσάν τε καὶ ἀκροκυματοῦσαν, ἕκτοράς τινας ἀμφιστόμους καὶ ἰσχάδας σιδηρᾶς ἀφεὶς καὶ ναυσιπέδας ἀναχαιτίζοι τοῦ δρόμου τὸ ῥόθιον, φθόνῳ τῆς εὐηνεμίας.

4. (ως κύριο όνομα) (Ἕκτωρ) το στήριγμα, ο υπερασπιστής της Τροίας

Πηγές

• ἕκτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.