ἐνορῖτις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐνορῖτις	αἱ	ἐνορίτιδες
γενική	τῆς	ἐνορίτιδος	τῶν	ἐνοριτίδων
δοτική	τῇ	ἐνορίτιδι	ταῖς	ἐνορίτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐνορῖτιν	τὰς	ἐνορίτιδας
κλητική ὦ!		ἐνορῖτι		ἐνορίτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

ἐνορῖτις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) θηλυκό του ἐνορίτης: η ενορίτισσα