ἐμά

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας

ἐμά

1. (κτητική αντωνυμία) (ᾰ) ονομαστική και αιτιατική πληθυντικού, ουδέτερου γένους του ἐμός
2. (κτητική αντωνυμία) (ᾱ) ονομαστική και αιτιατική δυϊκού, θηλυκού γένους του ἐμός

Κτητικές αντωνυμίες

Για έναν κτήτορα

• α' πρόσωπο: ἐμός, ἐμή, ἐμόν (δικός μου, δική μου, δικό μου)
• β' πρόσωπο: σός, σή, σόν (δικός σου, δική σου, δικό σου)
• γ' πρόσωπο: ἑός, ἑή, ἑόν (δικός του, δική του, δικό του)

Για πολλούς κτήτορες

• α' πρόσωπο: ἡμέτερος, ἡμετέρα, ἡμέτερον (δικός μας, δική μας, δικό μας)
• β' πρόσωπο: ὑμέτερος, ὑμετέρα, ὑμέτερον (δικός σας, δική σας, δικό σας)
• γ' πρόσωπο: σφέτερος, σφετέρα, σφέτερον (δικός τους, δική τους, δικό τους)

Παράγωγα

• τᾱ̓μᾰ́: (τὰ ἐμᾰ́) τα δικά μου, οι δικές μου υποθέσεις