ἐκδορά

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐκδορᾱ́	αἱ	ἐκδοραί
γενική	τῆς	ἐκδορᾶς	τῶν	ἐκδορῶν
δοτική	τῇ	ἐκδορᾷ	ταῖς	ἐκδοραῖς
αιτιατική	τὴν	ἐκδορᾱ́ν	τὰς	ἐκδορᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἐκδορᾱ́		ἐκδοραί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐκδορᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἐκδοραῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐκδορά (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἐκδέρω < ἐκ- + δέρω

Ουσιαστικό

ἐκδορά θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) εκδορά

Πηγές

• ἐκδορά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.